آئین مستان

گفته بودی که می‌آیی، نه چنین دیر، کجایی؟

به فدای لب مستت، که چنین غنچه نمایی

یوسفم، دیر نمودی و مرا چشم نمانده

نکند بی نظر من، ز رخت پرده گشایی

همه شب بی تو خرابم، به فراق تو بنالم

نرسد هیچ نشانم، ز دری که تو درآیی

پدرت مرد ز اندوه و به تصویر تو می‌گفت:

من که می‌میرم از این غم، چه بیایی چه نیایی

همه بلبلکان باز برآیند به لانه

شب عیدست بیا، بی تو نداریم صفایی

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

تو چه کردی که نشاید ز لبم عقده گشایی

کاش باشی تو میان شهدایی که رسیده

آب و جارو کنم این خانه دل را که بیایی 

روزا بی تو شبیهه شام تاره

دلم  آروم نداره، بی قراره

یکی کاشکی اَزَت خبر بیاره

کجایی همه ی دار و ندارم

بهار اُمد،  بهارم

توی سینه ام،  یه قلب خسته از زمونه دارم

دلم برات می خونه تو کجایی

چشام کاسه ی خونه تو کجایی

با خنده ات همه آسمون می خنده

گل بارون می خنده

تو که شادی،  گل های باغچه ی خونه مون می خنده

باگریه ات کار دنیا اشک و آهه

برام خنده گناهه، غم نبینی

اگه گریه کنی روزم سیاهه

دلم برات می خونه تو کجایی

چشام کاسه ی خونه تو کجایی

گمون کنم بدونم كه کجایی

تو مجلس عزایی

یامدینه هلاک گریه های بی صدایی

تو دستات پر زخمیه کبوتر

تو چشمات غم حیدر

باعمامه ات،  داری می گیری خون از لب مادر

مادر برات می خون تو کجایی

چشام کاسه خونه تو کجایی

چشای مرتضی چشمه ی زمزم

داره می باره نم نم

می گه زهرا،  چقدره خوش بودیم منو تو با هم

تو آسمون من تا زد سپیده

رسیدی قد كشیده

ولی امشب داری میری با این قد خمیده

دلم برات می خونه نرو زهرا

چشام كاسه ی خونه نرو زهرا

ممنونم اگر نروی

میمیرم اگر بروی

من ماندم و زینب تو

خون می چكد از لب تو

زهرا مرو

داغت كه با سكوت سبك تر نمی شود

حرفی بزن جواب كه با سر نمی شود

حرفی بزن تعریف كن از اول تنهایی ات بگو

می دونی خانم یتیم بزرگ شد، به خاطر همین برا بچه هاش خیلی گریه كرد

حرفی بزن تعریف كن از اول تنهایی ات بگو

از هیچ كس برای تو مادر نمی شود

از آفتاب آن طرف شهر،  از اُحد

از اشك زیر سایه كه دیگر نمی شود

از مردم از عیادتشان راستی بگو

كی گفته بود فاطمه بهتر نمی شود

باآیه آیه ی عمرت نوشته ای

بی خود مقام فاطمه كوثر نمی شود

من هیچ محض خاطر این بچه ها بمان

باشد دوباره فاطمه با سر نمی شود

باید برم، بمونم غربت تو رو ببینم

می خواهم از غمت نخورم بر زمین

ولی هر بار میرسم جلوی در نمی شود

در بسترت به چشم من انگار زینبی

آدم سه ماهه این همه لاغر نمی شود

مُحرمی گریه كن، برا چی حرف نمی زنی خانمم، نمی دونم بر چه اساسیه، یه طبیب به من گفت: فلانی چند سالته، گفتم چهل و سه سالمه، گفت: این دنده ات كه شكسته، چهل و سه روز طول میكشه تا خوب بشی،  به ازای هر سال یه روز درد داری، بعد چهل روز، اگه قاعده اینه، مادر سادات باید هجده روزه بلند می شد، آره، اما این موضوع برا كسیه كه فقط دنده اش شكسته، اگه بیاد حرف بزنه یه سرفه كنه، زخم سینه باز بشه چه كنه، میاد با علی حرف بزنه، حق داره حرف نمی زنه، میاد با علی حرف بزنه یه سرفه كنه، سریع روی پیراهن یه گل سرخ ظاهر می شه، پیراهن مادر گل دار می شه، همون حرف نزنی بهتره خانمم، ، آه، حالا بیماری كه پهلوش شكسته، من نمی دونم گفتم برات یا نه، اگه كسی دنده اش از جلو بشكنه، به قفا یا سمت مخالف می تونه بخوابه، اما كسی اگه دنده اش از پهلو بشكنه، نه قفا به هیچ پهلویی نمی تونه بخوابه، آخر سر همه طبیبا به من گفتن فلانی راهی نداری باید نشسته بخوابی، اما این مادر چه طور نشسته بخوابه، چه طور تكیه بده،  مادری كه بار شیشه داشته، حالا علی می آد، بیا با دست شكسته ات رو بگیر، غصه كه یكی دو تا نیست آی مادر، آخه غصه یكی دوتا نیست، الان هفتاد و پنج روزه مادر می خواد حسینش و بغل كنه نمی تونه، چه جوری می شه حسینش و بغل كنه، مهربانترین مادر دنیا فاطمه است، مهربانی این مادر با همه ی دنیا قابل قیاس نیست، عطوفت این مادر رحمت خداست، حسین می دونه مادر نمی تونه بغلش كنه، شبا می اُمد كنار مادر، یا اباعبدالله، فرق نمی كنه، همه ی بچه هاش، خودشونو دیگه تو بغل مادر نمی انداختند، می اُمد می نشست كنار مادر، یه راه داره، سرشو آروم می آورد جلو، پایین پایین، آخه بچه به گرمی دست مادر احتیاج داره، سر كه می آورد پایین، مادر آروم دست می كشید رو سرش، بعد مادر زبون می گرفت، دیگه حرف زدن مادر مثل حرف زدن قدیم نیست، آروم دست می ذاشت رو سر حسین، الهی قربونت بره، مادر، چرا اینقدر تو آشفته ای، آخه مگه تو مادر نداری، نبینم موهات آشفته است، بریم كربلا، كجا بود مادر ببینه، همین موها لابه لای چنگال شمر، یومٌ علی صدر مصطفی و یومْ علی وجه الثری ، ای حسین، لشكر كوفه را كفن كردند، حسینم بدن تو هنوز بی كفن است، به آبروی مادر سادات، هر موقع خیلی دلت شكست برا فرج آقا، دعا كن، به آبروی آقامون امیرالمؤمنین علیه السلام به  بی بی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها به  آبروی ارباب بی كفنمون، ای خدا فرج امام زمان ما برسان، هر كسی هر حاجتی داره، رهبر عیزمون فرمودند: من حاجاتمو جمع می كنم، فاطمیه از مادرم حضرت زهرا میگیرم، هر كسی هر حاجتی داره، هر دردی داره، توی فاطمیه حاجت  رواش بفرما،

 مگه از من چی دیدی، كه دل از من بُریدی

چی شد از دست یارت،  دامن كشیدی

تو می ری من می مونم ، گل یاس جونم

با نگاهت كشیدی،  آتیش به جونم

طرف می آد سئوال می كنه، بارها شده این طوری ، می گه ، آقا من، گناه كردم، فلان اشتباه و كردم، می تونم بیام هیئت، می تونم بیام تو، ادب و ببین، گناه كرده، میاد می پرسه می شه اُمد یا نیومد، امام صادق فرمود: در هر حالی از ما رو بر نگردونید، آره بیا قدمت رو چشم من.........

دانلود بخش اول

دانلود بخش دوم

 برای دیدن رویت دلم مهیا نیست

میان صحن دو چشمم برا ی تو جا نیست

ز بس که خانه ی یاران به رنگ دنیا شد

دگر برای تو جایی به غیر صحرا نیست

طبیب گونه تو درد مرا نشانم ده

کسی که درد نفهمد پی مداوا نیست

برس به داد دل من که بی کسی سخت است

اگر چه مثل تو مردی غریب و تنها نیست

هر آنکه عشق تو دارد همیشه آرام است

کسی که بندۀ یار است اسیر دنیا نیست

شبیه صوت غریبی که روی نی می خواند

صدای غربت ما را کسی پذیرا نیست

شفیع هر دو جهانم که همتم داده

به تار موی تو سوگند غیر زهرا نیست

کاش تا خیمه سبزت برسد فریادم

من از آن روز که در بند توام آزادم

عاشقم دست خودم نیست بگو تا چه کنم

دل به یک یوسف گم گشته زیبا دادم

باز من ماندم و پرونده امضا نشده

کاش با یک نظر لطف کنی دلشادم

شدم آن تیر که در چله ای از وسوسه هاست

شده ام صید و گناهان جهان صیادم

عافیت در دل من راه بصیرت بسته

شد هوس جای تو موعود من و میعادم

در دلم ذوق گناه و به لبم نام شماست

بنده ای بی صفت و هر چه که بادابادم

ترسم این چشم به دیدار تو عادت نکند

بسکه بر جلوه صد رنگ گنه معتادم

تشنه روی توام رفع عطش می خواهم

بازم یه بزم عاشقونه ی خدایی

بازم یه مجلس عزای كربلایی

بازم نوای العجل عزیز زهرا

بازم صدای صاحب الزمان كجایی

آقا جونم، آقا جونم، همین یه امشب بیا بیا

آقا جونم، آقا جونم، قسم به زینب بیا بیا

ببین كه عاشقت یه گوشه دل پریشون

نشسته چشم به راه تو با چشم گریون

به جون مادرت آقا دلم گرفته

می باره اشك چشمامون شبیه بارون

به بزم عزای گلای پرپر بیا

به خاك نشسته به روی معجر بیا

ای دادخواه عترت و قرآن بیابیا

ای زخم دین به تیغ تو درمان بیابیا

فقط منو شما نمیگیم بیابیا

از زخم هر شهید ندا میشود بلند

ای التیام زخم شهیدان بیابیا

تا چند شیعه ناله ی یابن الحسن زند

ای شیعه را پناه و نگهبان بیابیا

یابن الحسن، یابن الحسن

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست

داروی زخم های فراوان بیابیا

این مردم قریب به پنجاه شب و روز از اول محرم، گفتم: اول محرم، انگار همین دیروز بود پیرهن مشكی به تن كردیم، دیدید چقدر زود گذشت، محرم و صفر میاد و میره، خوش به حال اونایی كه تو این دو ماه عزا یه كاری می كنند، یه عملی انجام میدهند دل امام زمان و بدست میارن، چقدر دنبال این بودی یه كاری كنی امام زمانت رو خوشحال كنی، امشب اومدی شام اربعین بگی یا بقیة الله، منم مثل شما، به تأسّی از شما، شما كه فرمودید: یا جدا،  فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ ،  وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِك َ الْمَقْدُورُ، همه ی شما با این فرازها آشنایید، اونایی كه زیارت ناحیه خوندند، منم مثل شما، شمایی كه فرمودی یا جدا اگه كربلا نبودم، اگه نبودم روز عاشورا یاری ات كنم، یا جدا ،  فَلاََ نْدُبَنَّك َصَباحاً وَ مَسآءً؛شب و روز برات گریه میكنم، امام زمان فرمود:  وَ لاََبْكِیَنَّ لَك َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، به جای اشك، نه اینكه اشك چشمم تمام بشه، به جای اشك خون گریه میكنم، آقا جان ماهم مثل شما، نه اینكه مثل شما، ما هم به تبعیت از امام زمانمون اومدیم زیر خیمه عزا، حالا كه نمیتونیم كربلا باشیم، حالا كه از قافله ی كربلایی ها جداشدیم و عقب موندیم، لااقل خودمون رو با گریه به شما برسونیم و نزدیك كنیم، آقاجان، امشب یه نظری به این چشمهای عاشق بینداز، آقای من، مولای من، یا صاحب الزمان:

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست

داروی زخم های فراوان بیابیا

دوتا سئوال مقدمه ی روضه منه، ببینیم چطوری ناله میزنید، این سئوال رو از آقات میكنی، حرف دل شیعه، حرف دل سوخته ی شیعه اینه:

تا كی میان مقتل خون دست و پا زند

جدت حسین با لب عطشان بیابیا

یه سئوال دیگه: امام زمان

تا كی

علماء، سادات، من و ببخشند، شام اربعین ِ اگه نبود، از این یه بیت میگذشتم، آقاجان، روز ، روز مصیبت عمه جان شما زینبه، امروز همه ی مردم یه روضه ی مشترك داشتند، امروز زن و مرد همه یه ذكر مشترك میگفتند، از اول صبح گفتی یا نه؟اگه نگفتی الان بگو، همه با هم یه روضه میخوندند، این روضه: امان از دل زینب، یا صاحب الزمان:

تاكی مهار ناقه ی زینب به دست شمر

با اشك چشم و موی پریشان بیابیا